Ամանորյա բարձր տրամադրություն, հաճելի անակնկալներ, նվերներ, ժպիտներ, մի խոսքով` գույներ, գույներ, գույներ: Ահա այսպես պետք է պատկերացնել ամանորյա տոները, սակայն արդյո՞ք մեր երազանքներն ու ցանկությունները մշտապես իրականություն են դառնում:
Հետեւելով 2014 թվականի իրադարձություններին եւ դրանցից բխող հետեւանքներին` ցավով կարող ենք նշել, որ ձիու տարին այդքան էլ բարեհաջող չէր ժողովրդի համար, սակայն նույնը չենք կարող ասել իշխանական բուրգում գտնվող օլիգարխների, նրանց բարեկամ-խնամիների եւ դրանցից հետո եկող մնացած մանր ձկների մասին: Իշխանություն-ժողովուրդ անհավասար պայքարի այս ֆոնին Orer.am-ը փորձեց տեղեկանալ, թե ինչպե՞ս եւ ի՞նչ միջավայրում է Ամանորն ու Սուրբ ծնունդը նշելու ՀՀ Ազգային ժողովի նախագահ Գալուստ Սահակյանը. «Ամանորս անց եմ կացնելու Հայաստանում: Տոները, բնականաբար, անց եմ կացնելու եւ՛ ուրախ, եւ՛ տխուր: Ուրախ եմ անցկացնելու, որովհետեւ վերջապես իմ գերդաստանի հետ եմ սեղան նստելու, իսկ տխուր եմ լինելու, որովհետեւ շատ սեղաններ կարող են բավարար չլինել մեր ժողովրդի համար»:
Անդրադառնալով երկրում տիրող սոցիալան ծանր վիճակին` պարոն Սահակյանը նկատեց. «Յուրաքանչյուր մարդ իր գործունեությամբ եւ աշխատանքով կարողանում է ապահովել իր ընտանիքին, այնպես չէ, որ ես սոցիալապես անապահով պետք է լինեմ, որ երկրում ամեն ինչ լավ լինի ու մարդիկ իրենց լավ զգան: Ես ամբողջ կյանքս աշխատել եմ՝ 17 տարեկանից, իսկ որդիներս էլ` 10-րդ դասարանից սկսած, մենք աշխատում ենք ամբողջ գերդաստանով և կարողանում ենք բավարարել մեր մինիմում կամ մի քիչ ավելի մեծ պահանջները»:
Տիրող սոցիալական ծանր վիճակից եւ ամանորյա դատարկ սեղաններից անցում կատարելով ապագա` ԱԺ նախագահը իր բարեմաղթանքը հայտնեց ժողովրդին. «Չես կարող քեզ լավ զգալ, երբ կողքիդ սոված մարդիկ ես տեսնում, ցանկանում եմ, որ ժողովուրդն ավելի բարեկեցիկ կյանքով ապրի»:
Նկատենք՝ ԱԺ նախագահի բարեմաղթանքն ինչ խոսք գոնե ականջ է շոյում, իսկ, թե ե՞րբ նրա ցանկություններն իրականություն կդառնան մոտակա քսան տարվա ընթացքում, ցավոք, դժվար է պետկերացնել:
Սոսե Չանդոյան