Երևան, 28.Մարտ.2024,
00
:
00
ՄԵՆՅՈՒ
Ղրղզստանի մայրաքաղաքում ավազամրրիկից շենքեր և ավտոմեքենաներ են վնասվել Պարզվել է 20-ամյա հղի կնոջ մահվան պատճառը. մեղադրանք է ներկայացվել բժշկական կենտրոնի երեք բժշկի Հայկ Մարությանն առաջիկայում կուսակցություն կհիմնի Գործող իշխանությունները գիտակցաբար ստանձնում են զիջողի, հանձնողի կերպարը. Մենուա Սողոմոնյան «Գագիկ Ծառուկյան» բարեգործական հիմնադրամի հովանու ներքո իրականացվել է 23-րդ «Արտավազդ» ամենամյա մրցանակաբաշխությունը . Տոնոյան Չտրվե´լ թշնամական հերթական սադրանքին. «Հայաքվե» Իտալիան կառուցում է լողացող հիբրիդային էլեկտրակայան Գրիգոր Դանիելյանի որդուն հիվանդանոց են տեղափոխել Հետքա՞յլ՝ ԵՄ անդամության դիմումի հարցում Կրոկուսի վրա հարձակում գործած ահաբեկիչները գտնվել են թմրանյութի ազդեցության տակ


Ան­տար­բե­րու­թյան և ան­պա­տաս­խա­նատ­վու­թյան «պա­տը». «Փաստ»

Հասարակություն

«Փաստ» օրաթերթը գրում է

Երբեմն լռությունը միգուցե ավելի արդարացված է, քան խոսելը, հատկապես, երբ խոսքի մեջ ընդգծված անտարբերություն կա։ Երբեմն չարտահայտվելն ավելի ճիշտ ընտրություն կդիտվի, քան այն պահվածքը, որն ուղեկցվում է ոչ միայն անտարբերությամբ, այլև ընդգծված ցինիզմով։ Այս մոտեցումները կարող ենք սինթեզել մեր իրականության ցանկացած երևույթի մեջ՝ սկսած հասարակական, վերջացրած քաղաքական հարաբերություններով։ 

Առավել ևս, երբ այդ հարաբերությունները վերջին շրջանում հայտնվել են բավականին ցածր մակարդակի վրա, երբ բացի ընդգծված ցինիզմից, իրար վրա ցեխ շպրտելու, դիմացինին ամեն գնով նսեմացնելու անհագ ցանկություն կա, ինչը, ի վերջո, վերածվում է մի անատամ գործընթացի, որը հետին պլան է մղում կարևորը։ 

Խոսքը ոչ թե մեկ, այլ մի շարք կարևորների մասին է՝ դուրս ամեն տեսակի բզկտոցների, լեզվակռիվների ու հաճախ արհեստական կամ կեղծ օրակարգերի տիրույթից։ 

Նախօրեին հայտարարվեց դեռևս չպարզված հանգամանքներում մահացու հրազենային վիրավորում ստացած երկու զինծառայողի մահվան մասին։ Դեպքերը, ցավոք, հերթականն էին, որոնք տեղ էին գտնելու օրվա լրահոսում։ Բոլորը հերթական լուրը կարդալու էին ու շարունակելու էին ապրել իրենց առօրյայով։ 

Չեմ ուզում խոսել բանակում բարոյահոգեբանական խնդիրների լուծման անհրաժեշտության մասին։ 

Նախ՝ այն պատճառով, որ այդ մասին բազմիցս առիթ ունեցել ենք խոսել ոլորտին ավելի քաջատեղյակ, զինվորների և սպաների հետ առօրյա կապի մեջ գտնվող անձանց հետ, և երկրորդ՝ այդ մասին դեռ շատ կխոսվի։ Չեմ ուզում խոսել նաև նման դեպքերին հաջորդած մեղադրանքների նոր տարափի մասին, որոնք, իհարկե, քիչ չեն լինի։ Իսկ մեղադրելն, ամեն դեպքում, ամենահեշտն է։ 

Չեմ ուզում խոսել նաև այն հատվածի մասին, որի համար նման ցավալի դեպքերն առիթ են՝ հերթական անգամ թիրախավորելու այն օղակը, որը մեր պետության հիմնասյունն է։ 

Չեմ ուզում խոսել նաև նրանց մասին, ովքեր բանակի մասին դատողություններ են անում՝ իրենց իրավունք վերապահելով վերլուծել իրավիճակն այն դեպքում, երբ բանակ բառը միայն արտասանել են, բայց բանակը չեն տեսել, բանակի հետ լավագույն դեպքում առնչվել են որևէ հարազատի «բանակի քեֆի» մասնակցելով։

 Ուզում եմ խոսել այն կարևորներից մեկի մասին, որը կորչում է նույն լեզվակռիվների, ցինիզմի, առօրյա քաղաքական ու ոչ քաղաքական լրահոսի մեջ։ 1998 թվականն էր։ Մեր բակի բնակիչների լռությունն այնքան ուժեղ էր, որ 1998թ.-ին դեռ առաջին դասարանում գտնվող երեխայի հիշողության մեջ այն արդեն 22 տարի անց նույնքան թարմ է, նույնքան տպավորիչ ու խոսուն։

 Բակի տղաներից մեկը բանակում զոհվել էր, լուրն առավոտյան էին իմացել։ Բոլորի դեմքին երկար ժամանակ դեռ ժպիտ չեկավ՝ մինչև ծնվեց զոհվածի եղբոր որդին, ում կոչեցին զոհվածի անունով։ 

Իսկ ի՞նչ ենք մենք հիշելու 22 տարի անց։ Իրականում մեր հասարակության առողջ հատվածին ոչ ոք չի կարող մեղադրել անտարբերության մեջ, ինչի ավելի թարմ վկայությունն ապրիլ յան պատերազմն էր։ 

Չի կարող նաև ստիպել լռել, և այդ հատվածի լռությունը երբեք արդարացված չի լինի։ Բայց, միևնույն է, կան հարցեր, որոնք պատասխաններ են պահանջում... 

Այդ ե՞րբ հասցրեց նույն հասարակության մեջ ծնվել մի հատված, որի գոնե մեկ օրվա լռությունը միշտ արդարացված ու բոլորի համար շահեկան կլինի, որից նույն առողջ հասարակությունը կխնդրի ոչինչ չանել, չասել, գոնե մեկ օրով զսպել, օրինակ՝ սրճարաններում արված լուսանկարները հրապարակելու անհագ ցանկությունը։ 

Այդ նույն հասարակությունից են «ծնվե՞լ» այն պաշտոնյաները, որոնց երբեք ու ոչինչ չի խանգարում լայն ժպտալ ու քաղաքական հակառակորդներին ծաղրել նման լուր լսելուց դեռ մեկ ժամ չանցած։

 Չէ՞ որ նույն հասարակության մեջ կան մարդիկ, որոնք մի քիչ ավելի մեծ պատասխանատվություն ունեն՝ իրենց պահվածքով մյուսներին օրինակ ծառայելու իմաստով։ Իրականում ոչ ոք ոչ ոքի չի ստիպում սգալ, կիսել դիմացինի վիշտը կամ գիտակցել խնդիրների խորությունը, որոնք միգուցե անդունդ դառնալու վտանգ ունեն։ 

Բանակում տիրող իրավիճակի պատասխանատվությունը բոլորս ենք կիսում, թեպետ այս առումով բանավեճ կա. ոլորտին առավել քաջատեղյակները դպրոցի ու մանկապարտեզի վրա անընդհատ մեղքը բարդելը վերացական են համարում՝ դասելով ոչինչ չտվող ու նույն պատասխանատվությունից խուսափելու ամենահեշտ միջոցների շարքին։ 

Բայց մեր թեման այլ է, խնդիրը երբեմն արդարացված լռության մեջ է։ Այս առումով երևի ավելի մեծ պատասխանատվություն կա, ավելի շուտ՝ պատասխանատվության զգացում ունենալու անհրաժեշտություն՝ քո խղճի, երկրի ու այն քաղաքացու հանդեպ, որի որդին մի քանի ժամ առաջ մահացել է։ 

Չգիտեմ՝ որքանո՞վ են գիտակցում այդ պատասխանատվությունը նրանք, որոնց, ամեն դեպքում, ոչինչ չի խանգարում լայն ժպտալ, սրճարաններից լուսանկարներ հրապարակել ու գոնե մեկ օրով չզսպել այլ թեմաներով լեզվակռվի մեջ մտնելու անհագ ցանկությունը։ Առհասարակ, կան արժեքներ, որոնց նկատմամբ մեր հասարակության մոտ ընդգծված զգայունություն կա։ 

Այդ արժեքներից են բանակը, զինվորը։ Մեկը ծառայող զինվորի մեջ իր որդուն է տեսնում, մյուսը՝ եղբորը, մեկ ուրիշն էլ ինքն իրեն՝ տարիներ առաջ։ Ինքն իրեն հիշելուց միգուցե ինքն իրեն հարցեր է տալիս՝ արդեն մերօրյա իրականության մեջ չգտնելով դրանց պատասխանները։ 

Բայց մի հատված կա, որը ոչ ոքի չի տեսնում. անծանոթ զինվորի մեջ չի տեսնում թե՛ որդուն, թե՛ եղբորը, թե՛ ընկերոջը, թե՛ զարմիկին, որը դեռ նոր պետք է զորակոչվի։ Ի վերջո, չի տեսնում նաև ինքն իրեն ու իր մոտ հարցեր չեն առաջանում։ 

Ուզում եմ կրկին շեշտել՝ ոչ ոք դիմացինից ոչինչ չի պահանջում, չի պարտադրում հարգել, կիսել պատասխանատվությունը, կամ, ի վերջո, ունենալ պատասխանատվության զգացում։ 

Բայց, միևնույն է, անպատասխան հարցեր կան. ե՞րբ հասցրեցին ստվերվել կարևորները, երբ ծնվե՞ց այն հատվածի անտարբերությունը, որի լռությունը գոնե մեկ օրով ոչ միայն արդարացված, այլև ցանկալի կլիներ։

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում

 
 

 

Ղրղզստանի մայրաքաղաքում ավազամրրիկից շենքեր և ավտոմեքենաներ են վնասվել Պարզվել է 20-ամյա հղի կնոջ մահվան պատճառը. մեղադրանք է ներկայացվել բժշկական կենտրոնի երեք բժշկի Մենք իբր հողի վրա ենք, բայց մեռած ենք, թաղած չենք․ Էդուարդ Շարմազանով Հայկ Մարությանն առաջիկայում կուսակցություն կհիմնի Գործող իշխանությունները գիտակցաբար ստանձնում են զիջողի, հանձնողի կերպարը. Մենուա Սողոմոնյան«Գագիկ Ծառուկյան» բարեգործական հիմնադրամի հովանու ներքո իրականացվել է 23-րդ «Արտավազդ» ամենամյա մրցանակաբաշխությունը . ՏոնոյանՉտրվե´լ թշնամական հերթական սադրանքին. «Հայաքվե» Իտալիան կառուցում է լողացող հիբրիդային էլեկտրակայան Գրիգոր Դանիելյանի որդուն հիվանդանոց են տեղափոխել Հետքա՞յլ՝ ԵՄ անդամության դիմումի հարցում Կրոկուսի վրա հարձակում գործած ահաբեկիչները գտնվել են թմրանյութի ազդեցության տակ Հայտնի է՝ ով է ճանաչվել Լա Լիգայի՝ մարտ ամսվա լավագույն մարզիչ Շղթայական ավտոմեքենաների ջարդ Երևանում. 12-ամյա երեխան ու նրա մայրը տեղափոխվել են հիվանդանոց Երբ ռուսական ռազմաբազան դուրս գա, Հայաստանը չի հետաքրքրի ոչ մեկին. Արշակ Կարապետյան Վարչախմբի թիրախում հաջորդը ռուսական ռազմակայանն է Չեմ զարմանա, եթե Փաշինյանը սա կարդա և իր հերթական տիկ-տոկյան լայվի ժամանակ հպարտությամբ պատմի երեխաներին, որպես «խաղաղության» մասին բարի հեքիաթ. ՉալաբյանՈւ՞մ է մեղադրում Անդրանիկ Քոչարյանը Գագիկ Սուրենյանը սպասված նորություն է հայտնել Ազատության, անկախության և բարգավաճման խորհրդանիշ արձանը, ամերիկացիների դժվարին նվիրատվությունն ու Պուլիտցերի զայրույթը. «Փաստ»2 զոհ, 7 վիրավոր. վթար Մարգարա-Վանաձոր-Տաշիր ճանապարհին Փաշինյան-Բլինկեն-Ֆոն դեր Լեյեն հանդիպումը չի կարող հանգեցնել էսկալացիայի. Պետքարտուղարությունը՝ Բաքվին ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ ԱՅՍ ՕՐԸ (28 ՄԱՐՏԻ)․ Առաջին անգամ հիդրոպլանի փորձարկում, լվացքի մեքենայի արտոնագրում. «Փաստ»Բաց դռների օր` ԶՊՄԿ-ում (տեսանյութ) Ո՞րն է ԵՄ իրական առաքելությունը Հայաստանի և Ադրբեջանի սահմանին. «Փաստ»Գործող իշխանությունների դեմ արդյունավետ պայքար մղելու համար անհրաժեշտ է հանրության լայն շերտերի համախմբում. Արշակ Կարապետյան «Հայաստանը ԱՄՆ-ի ուշադրության կենտրոնում է՝ որպես ամերիկյան նպատակներն առաջ մղելու պոտենցիալ հզոր լծակ». «Փաստ»Նիկոլն ամեն ինչ հասցրել է ձախողման եզրին. Արտակ Զաքարյան «Կենսուրախ էր, խղճով, խելացի ու հայրենասեր». Արեն Մալաքյանն անմահացել է 2022 թ. սեպտեմբերի 13-ին Սոթքի զորամասի պայթյունի ժամանակ. «Փաստ»Պատվավոր հյուպատոսների տրանսպորտային միջոցներին հատկացվելու են «H» տառը պարունակող կարմիր հիմնագույնի համարանիշեր. «Փաստ»Վեցամյա ավերումներն ու «կկվի կանչելու» ժամանակը. «Փաստ»Ինչո՞ւ են հիմնավորում միշտ այն, ինչը վնասում է Հայաստանի անվտանգության շահերին. «Փաստ»«Կոռուպցիան այսօր իր սարդոստայնով տարածված է ամեն տեղ». «Փաստ»Հասարակության վրա փորձում է վախ ծախել. «Փաստ»Ուղարկում է մարդկանց հետ «խոսելու». «Փաստ»Ինչո՞ւ չի կազմակերպվել Վրաստանի վարչապետի հանդիպումը Կաթողիկոսի հետ. «Փաստ»Էլ ճանապարհ սարքելն ո՞ւմ է պետք. «Փաստ»Արդեն կես տարի է՝ Ռուբեն Վարդանյանը ապօրինի բանտարկված է Բաքվի բանտում․ «Ապրելու երկիր»Գնել Սանոսյանը դժվարացավ պատասխանել ԱԺ պատգամավոր Դավիթ Դանիելյանի հարցին, թե երբ կավարտվի Շուռնուխ գյուղի տների շինարարությունըՄալաթիա Սեբաստիայում բացվել է 88 ցանցի հերթական սուպերմարկետը Դուք կանաչ լույս վառեցիք Արցախի հայաթափման համար. ՇարմազանովՔուչակ գյուղի վերջնամասում մեքենաներ են բախվել․ կա զոհ և 6 վիրավոր Ադրբեջանը չի մասնակցի Երևանում սամբոյի աշխարհի գավաթի խաղարկությանը Fastex-ը շարունակում է Web3 տեղեկատվական հանդիպումների շարքը Հայաստանի բլոկչեյն էմբասիում Արդարի դար չէ, ՈՒժեղի դար է Ընկերությունը կարևորում է նման ճանաչողական այցերը՝ ծանոթացնելու հանրությանը երկրի տնտեսության հենասյուն հանդիսացող որոլտին, ներկայացնելու իրական խնդիրներն ու ձեռքբերումներըԱռաջիկա օրերին օդի ջերմաստիճանը կբարձրանա Տիգրան Ավինյանի շնորհավորանքը՝ Թատրոնի համաշխարհային օրվա առթիվԻշխանությունը միայն պարտվելու ու հանձնվելու սցենար է առաջարկում. Նաիրի Սարգսյան Փաշինյանը դեռ մտմտում է նոր Սահմանադրության մասին Մոսկվայից զգուշացրել են հետևանքների մասին