Անհասկանալի է, թե արտաքին գործընկերների հետ հարաբերությունները կառուցելիս ինչ կոնցեպտով է առաջնորդվում Հայաստանը.«Փաստ»
Քաղաքական«Փաստ» օրաթերթը գրում է
Հայաստանի աշխարհագրական բարդ դիրքը և անվտանգային խնդիրները պահանջում են, որ մեր երկիրը ակտիվ և նպատակաուղղված արտաքին քաղաքականություն վարի։ Իսկ սրա համար անհրաժեշտ է ունենալ արտաքին քաղաքականության ռազմավարություն, որի միջոցով կարելի է պատկերացնել, թե ինչ ուղղությամբ է շարժվելու Հայաստանը։ Եթե մի ժամանակ Հայաստանը վարում էր, այսպես կոչված, կոմպլեմենտար արտաքին քաղաքականություն կամ փորձում էր շահերի համընկնման կետեր գտնել արտաքին քաղաքական դերակատարների հետ և դրա շուրջ կառուցել համագործակցությունը, ապա ներկայումս անհասկանալի է, թե ինչ կոնցեպտով է առաջնորդվում Հայաստանը արտաքին գործընկերների հետ հարաբերությունները կառուցելիս։
Դրա արդյունքում է, որ մեր երկիրը շատ հաճախ հայտնվում է շահերի բախման կիզակետում։ Այսպես, օրինակ՝ Սիրիա մարդասիրական առաքելություն ուղարկելու արդյունքում Հայաստանը մտավ ռուս-ամերիկյան հակասությունների դաշտ, կամ Հայաստանը միացել է ԱՄՆ-ի գլխավորած Կրոնի ազատության ալ յանսին, որը հակաչինական բնույթ ունի։ Ու ընդհանրապես, տպավորություն է, որ իշխանափոխությունից հետո ընդհանրական պատկերացում չի ձևավորվել, թե ինչպես կարելի է զարգացնել հարաբերությունները գործընկերների հետ։ Երկու տարի շարունակ չի հաջողվում հաղթահարել հայ-ռուսական հարաբերություններում առկա անվստահության մակարդակը։
Իշխանությունները ինքնիշխանության անվան տակ այնպիսի քաղաքականություն են վարում, որը միտված է ոչ թե երկկողմ փոխգործակցությունը խորացնելուն, այլ հարաբերություններում նոր խնդիրների ի հայտ գալուն։ Բնականաբար, չկան հարաբերություններ, որոնցում խնդիրներ չկան, բայց այս դեպքում կողմերը կասկածամտությամբ են վերաբերվում միմյանց, և արհեստականորեն խոչընդոտներ են ստեղծվում համագործակցության ընդլայնման համար։ Սեպտեմբերի 21-ին Հայաստանի անկախության օրվա կապակցությամբ հղված շնորհավորական ուղերձների համատեքստում ևս ակնհայտ դարձավ իշխանությունների վարած արտաքին քաղաքականության կրավորականությունը։
Օրինակ՝ ԱՄՆ նախագահ Դոնալդ Թրամփի ուղերձում, որպես հայ-ամերիկյան հարաբերությունների ցայտուն դրսևորում, նշվում էր ընդամենը համավարակի դեմ գլոբալ պայքարի և Աֆղանստանի ու Կոսովոյի խաղաղապահ առաքելությունների մասին։ Այնինչ, կարելի էր տնտեսական, քաղաքական և ռազմական մեծ հզորություն ունեցող ԱՄՆ-ի հետ հարաբերությունները զարգացնել բազմաթիվ ուղղություններով, մանավանդ որ այդ երկրում ունենք բազմամարդ և ազդեցիկ հայկական համայնք, որը որոշակի քաղաքական ազդեցության լծակների է տիրապետում։ Սա ցույց է տալիս, որ հայ-ամերիկյան հարաբերություններն այսօր աննախադեպ ցածր մակարդակի են։ Հայկական կողմը չի կարողանում աշխատել ամերիկյան ներկայիս վարչակազմի հետ և ձևավորել փոխգործակցության ընդհանուր օրակարգ։
Եվ այս առումով հատկանշական էր Թրամփի շնորհավորանքի վերջում նշված այն արտահայտությունը, թե իրենք անհամբերությամբ սպասում են բարեկամության ամրապնդմանն առաջիկա տարվա ընթացքում։ Իսկ կհաջողվի՞ հայկական կողմին գոնե առաջիկա տարում սառած տեղից շարժել հայ-ամերիկյան հարաբերություները, դեռևս հարցական է։ Շատերի ուշադրությանն է արժանացել նաև այն հանգամանքը, որ չորս օր ուշացումով է ստացվել Հայաստանի Անկախության օրվա առիթով Իրանի շնորհավորական ուղերձը։ Սա չի կարող իր մեջ քաղաքական ուղերձ չպարունակել։ Իրանը Հայաստանի կարևորագույն գործընկերներից է, և պետք է այնպես անել որ հայ-իրանական հարաբերությունները կախված չլինեն այլ գործոններից։ Եվ այս մասով իշխանությունները մտածելու տեղ ունեն։ Միգուցե պետք է նոր լիցք հաղորդել Հայաստանի դիվանագիտական ճկունությանը։
Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում